Brood of de dood

De oorlog in Syrië en tegen de IS is sinds de betrokkenheid van het westen daarbij en de trek van honderdduizenden vluchtelingen naar Europa één van de belangrijkste onderwerpen in het dagelijkse nieuws geweest. Eén van de aspecten van die oorlog was de enorme stroom vluchtelingen. De komst van de vluchtelingen leidde op een gegeven moment tot een onderscheid tussen asielzoekers die oorlogsvluchtelingen waren en asielzoekers die dat niet waren. Deze laatste groep wordt meestal aangeduid als ‘gelukszoekers’. Deze gelukszoeker waren profiteurs en moesten per direct terug gestuurd worden, daarover was links en rechts het roerend met elkaar eens. Ze pikten, volgens velen, de plaatsen van de ECHTE vluchtelingen in!


Wie zijn echter deze gelukszoekers? Een flink aantal van hen komt uit Afrikaanse landen als Eritrea, Somalië, Nigeria, enz.
Waarom ontvluchten deze mensen hun geboortegrond, hun cultuur? Waarom verlaten ze hun familie, vrienden en kennissen en beginnen ze aan een lange risicovolle en soms levensgevaarlijke reis? Dat doe je toch ook niet voor de lol? Het antwoord op die vraag is niet al te moeilijk: ze vrezen de dood!

Eritrea kent hongersnoden, een genadeloze dictatuur, interne onlusten en levenslange dienstplicht, die vaak ontaardt in regelrechte slavernij, maar dergelijke berichten zijn geen dagelijks nieuws in de ogen van onze journalisten. Wie wat zoekt moet men zich vaak met verouderde berichtgeving tevreden stellen.
(Bron 1 Nemokennislink. Bron 2 OneWorld. Bron 3 Trouw.)

Somalië kent interne conflicten en wordt herhaaldelijk geteisterd door grote droogte. Financiële hulp wordt in het kader van de terrorisme bestrijding tegengewerkt. Somalië kennen we dankzij de piraten wat beter, misschien dat de pers er daarom wat vaker aandacht aan besteedt?
(Bron 1, Bron 2, Bron 3 NRC, Bron 4 De Groene Amsterdammer)

Zo zijn er meer landen op dat continent waar gevechten woeden en honger heerst. Waar groeperingen elkaar, om ons onduidelijke redenen, op gruwelijke wijze afslachten. Waar grond en het schaarse water ingezet worden voor exporten naar het westen op dat enkelen daaraan flink verdienen. Waar de tegenstellingen tussen de allerrijksten en de allerarmsten schrikbarend zijn. Enz. enz.
(Bron 1 Trouw, Bron 2 Nieuwspraak)

En is het dan niet normaal om, als je je gezin langzaam ziet verhongeren, als mensen door constante ondervoeding continu ziek zijn, als mensen en dieren van de dorst omkomen, als baby’s ondervoed ter wereld komen, om dan, ook al weet je dat de reis vol gevaren is, op zoek gaan naar een betere toekomst voor jou en je familie?
(Bron 1 OneWorld, Bron 2 DerWesten.de)

Het aantal doden door armoede wordt niet geteld, het aantal mensen dat lijdt aan ondervoeding komt niet dagelijks op ons beeldscherm, de verminkte lijken van de slachtoffers van Afrikaanse burgertwisten staan niet dagelijks de voorpagina van de krant. Deze mensen hebben niet voldoende nieuwswaarde om continu onder onze aandacht gebracht te worden. In tegendeel dit zijn volgens onze media gelukszoekers die hier alleen maar komen om van onze welvaart te profiteren.
Kogels en bommen tellen wel, ondervoeding en ziekte niet!

Citaat NRC 16-10-2006:
Honger maakt jaarlijks tien miljoen doden. Meer dan de helft van de kindersterfte in de wereld wordt veroorzaakt door honger: zes miljoen doden. De meesten sterven op het platteland van Zuid-Azië en Afrika, waar de camera’s niet komen. Hun dood raakt alleen hun naasten. „Een enkel sterfgeval is een tragedie, een miljoen sterfgevallen is een statistiek.”, zei Stalin.

Het terechte medelijden met de Syrische vluchteling wordt gewekt doordat sommigen van deze vluchtelingen door de pers als individu naar voren wordt gebracht. (Bron.)
Dezelfde pers voedt de afkeer van de ‘gelukszoeker’ door een enkele rotte appel voor het voetlicht te plaatsen, en miljoenen hongerenden te vergeten.
Ieder mens wilt steeds het beste voor zichzelf en zijn familie. We zijn dus allemaal gelukzoekers, alleen wij zitten echter toevallig op het goede stukje aarde. Asielhopper-invasie of niet; we hebben eeuwen lang hun landen uitgebuit en doen dat als het even kan nog steeds. We weigeren die mensen de hulp die ze nodig hebben om een menswaardig bestaan op te bouwen, en blijken nu ook nog te beroerd om de paar die een stukje van de koek komen halen een paar kruimels te gunnen.
Hollandse gastvrijheid noemt men dat.

Ik schaam me vooral voor links Nederland die er toch voor zou moeten waken ongenuanceerd termen als ‘gelukszoeker’ of ‘economische vluchteling’ te gebruiken. In hun strijd om de kiezer laten zij echter hun medemens in de steek en tonen weinig solidariteit met de mensen die op de verkeerde plaats op de aarde geboren zijn.

Dat noemen ze 100% sociaal en durven het dan nog te hebben over Menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit! 

Ze moesten zich schamen!

Pieter